“U belt voor de studio in het achttiende arrondissement in Parijs? Jahoor, u spreekt met de verhuurder. Inderdaad, de advertentie staat pas een uurtje online. Welnee, u bent pas nummer 94!
Goed. Hoe heet u? Bijlsma? Kunt u dat even spellen? Aha, ik moet de ‘j’ niet uitspreken. Luister mevrouw Bjilsman, u kunt de gebruikelijke documenten overleggen? Een kopie van uw paspoort, uw laatste 25 rekeningafschriften, bewijs dat u het afgelopen jaar uw huur heeft betaald, een verklaring van uw werkgever, een afschrift van uw belastingaangifte, een verklaring van goed gedrag en uw tot nu toe behaalde diploma’s in drievoud?
Mooi. En hoeveel verdient u netto per maand, mevrouw? Nou, dat moet wel lukken. Oh. U heeft geen contract in Frankrijk. En u bent niet in vaste dienst. ‘Freelance journalist’, jaja. Heeft u dan u iemand die voor u garant kan staan ? Ah. Uw voormalige huisgenoot. Net gepromoveerd op iets ingewikkelds in computers, en net een nieuwe topbaan bij een gerenommeerd bedrijf. Jaja.

U hoort het al aan mijn stem hè. Ik vind dit maar niets. ‘Freelance journalist’, fraaie term voor mensen die niet gewoon een salaris krijgen. En in die huisgenoot van u heb ik maar weinig vertrouwen, dat is waarschijnlijk een of andere vage gast met wie u een smerig studentenkrot heeft bewoond.
Kijk mevrouwtje, ik verhuur dit studiootje al dertig jaar. En ik heb veel problemen gehad. Ik geloof natuurlijk best dat u netjes betaalt, maar wat doe ik als u niet met het geld over de brug komt? Volgens de wet kan ik de huurschuld dan verhalen op degene die garant staat, maar dat is die dubieuze kerel die u nu opvoert, en in hem heb ik maar weinig vertrouwen omdat hij nog maar zo kort werkt.
Regels zijn regels hè. Ik geloof best dat u betrouwbaar bent, en uw huisgenoot met zijn superjob ook. Het spijt me echt, maar ik heb geen zin in gedoe.
Pardon? Ik probeer u alleen even mijn situatie uit te leggen. Wat zegt u dat wij hier met regels doen? Ik denk dat u nu een Nederlands woord in het Frans probeert te vertalen, maar het klinkt nogal onappetijtelijk. Nou mevrouwtje, u hoeft toch niet zo –
Mevrouw Bilisjima? Hallo?”
Toch maar zo’n prostitutie-kamer nemen dan? Voor het verhaal uiteraard, voor het verhaal… 😉
haha, hilarisch weer!
Inderdaad hilarisch, maar allerminst overdreven. Het relaas is voor vele Franse en niet-Franse huurders in spe maar al te bekend.